Przedmiotem badania były ogólna aktywność fizyczna uczniów oraz poziom ich zadowolenia z aktywności fizycznej podczas zajęć z wychowania fizycznego. Badaniem objęto 25 uczennic i 27 uczniów szóstej klasy szkoły podstawowej oraz 28 uczennic i 29 uczniów trzeciej klasy liceum ogólnokształcącego. Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, a w jej ramach techniką ankiety. Respondentów pytano o podejmowanie aktywności fizycznej, na którą przeznaczali co najmniej 60 minut dziennie w tygodniu poprzedzającym badanie i w typowym tygodniu. 12% uczennic i 37% uczniów wykazywało zadowalający poziom aktywności fizycznej; niewielu uczniów podejmowało bardzo małą albo zerową aktywność w tym zakresie. W drugim etapie edukacji to dziewczęta bardziej niż chłopcy były zadowolone z aktywności fizycznej. Z kolei wśród licealistów zadowolenie deklarowało 68,8% dziewcząt i 48% chłopców. Wśród uczennic szkoły podstawowej zauważono, że im wyższy był ich poziom zadowolenia z aktywności fizycznej, tym częściej tę aktywność podejmowały. Wśród licealistek niski poziom zadowolenia z lekcji wychowania fizycznego wiązał się z najniższym poziomem podejmowanej aktywności fizycznej, nie stwierdzono jednak, by wzrost poziomu zadowolenia wpływał na większą częstotliwość podejmowania aktywności fizycznej w tej grupie. U chłopców uczęszczających do liceów stwierdzono wzrost częstotliwości podejmowania aktywności fizycznej przy większym poziomie zadowolenia z lekcji wychowania fizycznego.