Analizie poddano dostępne monitoringi dotyczące losów absolwentów przeprowadzane przez polskie uczelnie. W badaniu wykorzystano również opracowania, które związane były z tematyką zatrudnialności absolwentów. Na podstawie wyników analizy zauważono, że wskaźnik zatrudnienia jest zazwyczaj wskaźnikiem użyteczności kształcenia. Z zagranicznych wyników badań wynika, że w Europie ok. 10%–20% absolwentów szkół wyższych ma problemy ze znalezieniem pracy. W Polsce odsetek ten kształtuje się na podobnym poziomie – 8%–23% absolwentów wyższych uczelni jest bezrobotnych albo biernych zawodowo w okresie do sześciu miesięcy po ukończeniu nauki. W polskich badaniach na ogół nie uwzględnia się kategorii osób sprawujących opiekę nad dzieckiem albo osobą zależną; zalecane jest wyróżnienie takiej kategorii, która dotyczy wielu młodych absolwentek szkół wyższych. Z analizy dostępnych raportów wynika, że występują różnice dotyczące zatrudnienia absolwentów ze względu na płeć – niższe zarobki mają kobiety, są one również częściej bezrobotne. Wskaźnikiem różnicującym kraje i poszczególne uczelnie jest średni czas poszukiwania pracy przez absolwentów, mierzony liczbą miesięcy. W Polsce średni czas wchodzenia absolwentów szkół wyższych na rynek pracy wynosi 3,6 miesiąca, dla porównania: w Islandii 2,1, a w Grecji 12,2. W analizach bierze się pod uwagę także adekwatność zatrudnienia do zdobytego wykształcenia – na podstawie tzw. twardych danych, czyli zajmowanych stanowisk/wykonywanych zawodów, oraz subiektywnie, czyli poprzez bezpośrednie pytanie absolwentów, na ile ich praca zgodna jest ze zdobytym wykształceniem. Nieliczne polskie uczelnie pytają swoich absolwentów o zarobki; analiza dostępnych danych na ten temat wskazuje, że mogą występować różnice w średnim wynagrodzeniu absolwentów poszczególnych uczelni.