Badanie przeprowadzono w celu określenia jakości kształcenia komplementarnego oraz na odległość w szkołach wyższych w Polsce (TIK). Przeanalizowano i oceniano e-kursy, system pracy e-nauczycieli, e-studentów, a także narzędzia nowych technologii. Badaniem objęto pięć uczelni; wywiady przeprowadzono w 15-osobowej grupie, w której znaleźli się autorzy e-materiałów, e-wykładowcy oraz koordynatorzy e-kursów. W drugim etapie przeprowadzono ankietę ewaluacyjną e-kursów wśród 300 studentów. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że uczelnie wyższe zapewniają infrastrukturę techniczną dla organizowanych kursów językowych z wykorzystaniem metod kształcenia na odległość. Nauczyciele przeprowadzający kursy uczestniczą w dodatkowych szkoleniach, kursach i webinariach w kraju i za granicą. Okazało się jednak, że wykładowców nie zachęca się do wykorzystywania technologii informacyjnych i komunikacyjnych w nauczaniu języków. Tylko na jednej uczelni istniał system motywujący i premiujący za wykorzystywanie innowacyjnych metod i technik nauczania. Stwierdzono również, że kursy nie są poddawane ewaluacji przed wprowadzeniem ich do oferty uczelni, ale później są przez cały czas kontrolowane. Zauważono, że materiały cyfrowe wykorzystywane w e-kursach są lepiej dostosowane do potrzeb studentów oraz rynku pracy niż podręczniki stosowane na tradycyjnych zajęciach. Okazało się, że sposób realizacji zajęć dydaktycznych nie jest oceniany; nie przeprowadza się również mentoringu ani e-obserwacji koleżeńskiej. Studenci uczestniczący w e-kursach uzyskują zindywidualizowaną pomoc; często również wykorzystywane jest ocenianie alternatywne jako bardziej autentyczne, dynamiczne i angażujące studentów.