Celem badania była analiza, jak przebiega oddziaływanie przez nauczycieli własnym przykładem w edukacji wczesnoszkolnej oraz jakie kompetencje, cechy osobowości i postawy nauczyciela są najważniejsze w tej kwestii. Do zebrania materiału posłużono się sondażem diagnostycznym z wykorzystaniem ankiety. Badaniem objęto 179 nauczycielek edukacji wczesnoszkolnej z województwa kujawsko-pomorskiego. Wśród ankietowanych zdecydowaną większość (79,8%) stanowiły osoby w wieku od 26 do 45 lat oraz nauczycielki dyplomowane i mianowane (81,0%). Respondentów poproszono o wybranie trzech zasad, które w ich ocenie powinny towarzyszyć motywowaniu uczniów do zmiany. Zgodnie z udzielonymi odpowiedziami najistotniejsze były wprowadzenie zrównoważonego systemu kar i nagród oraz wyrażanie empatii (po 80%). W dalszej kolejności wskazywano uświadamianie uczniom niezgodności między ich własnym zachowaniem a społecznie przyjętymi zasadami funkcjonowania (70%) oraz angażowanie uczniów do aktywnego uczestnictwa w rozwiązywaniu własnych problemów (60%). Do najważniejszych kompetencji nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej zaliczono: umiejętności interpersonalne i cechy osobowościowe (po 80%) oraz umiejętności wychowawcze i przygotowanie metodyczne i merytoryczne (po 70%). Okazało się, że badana grupa nauczycielek odczuwała spełnienie zawodowe (33% zdecydowanie tak, 42% tak, a 25% raczej tak). Ponadto wszystkie nauczycielki były przekonane o posiadaniu autorytetu u wychowanków (25% zdecydowanie tak, 42% tak, a 33% raczej tak).