W badaniu wzięło udział 321 uczniów ze szkół publicznych w powiecie toruńskim, w tym 168 uczniów klas IV-VI szkoły podstawowej i 153 gimnazjalistów, oraz 139 studentów pedagogiki, studiujących w Wyższej Szkole Humanistyczno-Pedagogicznej we Włocławku. Główną część materiału badawczego zebrano za pomocą metody sondażu diagnostycznego. W badaniu studentów wykorzystano technikę analizy dokumentów i wytworów prac. Do osób mogących udzielić pomocy w rozwiązywaniu problemów wszyscy uczniowie najczęściej zaliczali swoich kolegów i koleżanki (40,4% uczniów szkoły podstawowej i 43,8% gimnazjalistów). Młodsi uczniowie na drugim miejscu wymienili wychowawcę (28,6% wskazań), a gimnazjaliści stwierdzili, że nie ma nikogo takiego (23,5%). Wśród starszych uczniów wychowawcę jako osobę, która mogłaby udzielić im pomocy, wskazało 11,1% respondentów. Pedagoga szkolnego w tym kontekście wymieniło 13,7% młodszych uczniów i 13,7% starszych. Większość uczniów twierdziła, że tylko niektórzy ich nauczyciele cieszą się autorytetem; taką odpowiedź wskazało 42,9% młodszych uczniów i 71,2% starszych. Z kolei wśród studentów, których poproszono o napisanie eseju, co czwarta osoba uważała, że żaden nauczyciel w dzisiejszych czasach nie cieszy się autorytetem. 10% studentów pedagogiki było przekonanych, że dostrzeganie autorytetu nauczyciela jest zależne od poziomu kształcenia uczniów. Za najważniejszą cechę nauczyciela cieszącego się autorytetem większość uczniów (blisko 40%) uznała życzliwy stosunek do uczniów. Z kolei wśród studentów najczęściej wymienianą odpowiedzią było powołanie.