Badania przeprowadzono w celu weryfikacji następujących hipotez: 1) Istotnym czynnikiem wpływającym na niezadowalające wyniki nauczania zadań na porównywanie różnicowe i ilorazowe jest niewłaściwa tradycja metodyka nauczania takich zadań. 2) Można istotnie poprawić wyniki nauczania, odchodząc od tradycyjnej metodyki i zastępując ją metodyką opartą na podejściu konstruktywistycznym. Materiał badawczy stanowiło ok. 800 prac pisemnych uczniów rozpoczynających naukę w klasie czwartej (tradycyjnie nauczanych) oraz dane zgromadzone w wyniku indywidualnych rozmów z uczniami klas pierwszych i drugich szkoły podstawowej. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że respondenci dość zadowalająco opanowali typy zadań zawierające charakterystyczne zwroty: o tyle więcej, o tyle mniej, tyle razy więcej, tyle razy mniej. Jednocześnie stopień opanowania zadań zakończonych pytaniami O ile mniej? i Ile razy więcej? oceniono jako zdecydowanie niezadowalający. Dodatkowo na podstawie zgromadzonego materiału wyróżniono trzy typy błędów (pojawiających się w trakcie nauczania tradycyjnego): 1) wpływ pierwszego zdania; 2) błędne użycie „zwrotów-kluczy”; 3) trudności z zapisywaniem odpowiedzi. Wykazano, że konstruktywistyczna propedeutyka nauczania porównywania różnicowego przyniosła pozytywne rezultaty. Niemal wszyscy uczniowie poradzili sobie z zadaniami zakończonymi pytaniem O ile więcej?, mimo że nie uczyli się tych zagadnień w szkole.