Sformułowano następujące pytanie badawcze: Jakimi motywami przy podejmowaniu ćwiczenia na instrumencie kierują się uczniowie szkół muzycznych II stopnia oraz w jakim stopniu poszczególne motywy wpływają na chęć ćwiczenia? W badaniu wzięło udział 110 uczniów Szkoły Muzycznej II stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie. W badanej próbie było 66 dziewcząt w wieku 13-24 lat i 44 chłopców w wieku 13-25 lat. Największą siłę natężenia miał aspekt przyjemności płynącej z grania na instrumencie (9,1 w skali 1-10), w dalszej kolejności były natomiast takie aspekty jak: osiągnięcie dobrego wyniku na egzaminie (8,3), pochwała nauczyciela (7,9), udział w konkursie (7,3), poczucie bycia lepszym od innych (6,2), poczucie obowiązku (5,6), obawa przed niezadowoleniem nauczyciela (5,5), lęk przed negatywną oceną na egzaminie (5,3), przyzwyczajenie (4,3), obawa przed niezadowoleniem rodziców (2,8), brak innego ciekawszego zajęcia (2,5) oraz pochwała albo obiecana przez rodziców nagroda (2,0). Motywację negatywną wzbudzały u uczniów następujące działania nauczycieli: niezadowolenie (42,7% wskazań), porównywanie ucznia do innych (21,8%), krzyk (16,4%), stawianie złej oceny na egzaminie (12,7%), powiadamianie rodziców (2,7%). Najbardziej motywowało uczniów do grania na instrumencie zadowolenie nauczyciel (69,1%), w dalszej kolejności m.in. pochwały (58,2%), dobra ocena na egzaminie (44,5%).