Program zrealizowano dwukrotnie (w latach 2011-2013) w klasach pierwszych szkoły specjalnej dla uczniów z umiarkowanym i znacznym upośledzeniem umysłowym oraz w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Krakowie. Głównym celem programu była poprawa komunikacji dzieci poprzez oddziaływanie na ich sprawność sensomotoryczną. Wszyscy uczestnicy programu zostali ocenieni według autorskiej Karty Oceny Komunikacji i Motoryki; za pomocą tego narzędzia określano umiejętności nawiązania kontaktu, znajomość określonego słownictwa i schematu ciała, sprawność układu oddechowego i in. Po zakończeniu programu przeprowadzono ewaluację. W roku szkolnym 2011/2012 u wszystkich uczestników (N = 5) stwierdzono poprawę ćwiczonych umiejętności. Dwoje dzieci w badaniu początkowym i końcowym uzyskało znacząco różne wyniki – na poprawę wyniku końcowego wpłynęła poprawa zasobu słownictwa. Wszystkie osoby otrzymały w badaniu końcowym lepsze wyniki – w porównaniu z badaniem początkowym – w zakresie ćwiczenia dużej motoryki, schematu ciała, słownictwa i aparatu oddechowego oraz motoryki małej. Żaden uczestnik nie poprawił wyników w zakresie percepcji dotykowej. W roku szkolnym 2012/2013 również wszyscy uczestnicy programu (N = 4) uzyskali w badaniu końcowym lepsze wyniki niż w początkowym; największa poprawa dotyczyła takich zakresów jak sprawność ruchowa oraz samoobsługa, praksja oralna i słownictwo.