Do zebrania materiału badawczego wykorzystano wywiad niestandaryzowany i nieustrukturyzowany. W badaniu wzięło udział 11 matek w wieku 31-56 lat, które wychowywały dziecko z zespołem Downa do 18. roku życia. 6 matek ukończyło szkołę średnią, 4 legitymowały się wyższym wykształceniem, 1 miała wykształcenie zawodowe. 8 dzieci z zespołem Downa nie miało ukończonego 10. roku życia; nie były one jeszcze objęte edukacją szkolną. 3 dzieci było z kolei w wieku 10, 14 i 16 lat i były objęte edukacją szkolną. 2 dzieci uczęszczało do przedszkola integracyjnego, 1 do przedszkola ogólnodostępnego, a 4 do przedszkola specjalnego. Na podstawie wyników badania matki dzieci z zespołem Downa określono jako gotowe do szukania najlepszych rozwiązań edukacyjnych (w segregacji albo integracji). Dotychczasowe doświadczenia nie sprawiły, by matki optymistycznie patrzyły na przyszłość edukacyjną swoich dzieci. Co więcej, kobiety często nie dostrzegały możliwości, były za to pełne obaw o szczęście swoich dzieci. Do trudności respondentki zaliczały negatywne nastawienie rówieśników do dzieci z zespołem Downa, brak odpowiedniego przygotowania nauczycieli, zbyt liczne klasy, brak odpowiedniego zaplecza dydaktycznego.