Celem badania była diagnoza poziomu umiejętności czytania ze zrozumieniem wśród uczniów z bardzo dobrymi i bardzo słabymi wynikami w nauce w zakresie podstawowych przedmiotów objętych programem nauczania. Badaniem objęto 690 uczniów wybranych losowo z dziesięciu szkół podstawowych z Gdańska i Gdyni. Badanych podzielono na grupy ze względu na wyniki, jakie osiągali w szkole. Przyjęto następujące kryteria: uczniowie ze średnią ocen 5-4,5 znaleźli się w grupie bardzo dobrych (236 osób), ze średnią 4,49-3,7 – w grupie dobrych (220 osób), ze średnią 3,69-3 – dostatecznych (182 osoby), ze średnią 2,99-2 – niedostatecznych (52 osoby). W badaniu stopnia opanowania cichego czytania ze zrozumieniem wykorzystano test opracowany przez Międzynarodowe Stowarzyszenie do Oceniania Osiągnięć Edukacyjnych. Do oceny poprawnego rozwiązania testu czytania ze zrozumieniem zastosowano następującą skalę: 90%-100% poprawnych odpowiedzi: ocena bardzo dobra, 70%-89%: ocena dobra, 50%-69%: ocena dostateczna, poniżej 50% poprawnych odpowiedzi: ocena niedostateczna. Wyniki badania do pewnego stopnia potwierdziły pierwotne założenie, że istnieje związek pomiędzy umiejętnością cichego czytania ze zrozumieniem a wynikami uczniów w nauce. Najwięcej osób – siedem spośród wszystkich badanych – które najlepiej wykonały test, miało bardzo dobrą średnią ocen. Także z tej grupy pochodziło najwięcej uczniów (153), którzy dobrze odpowiedzieli na pytania testowe. Jedynie w grupie uczniów z dobrymi rezultatami w nauce nie potwierdzono korelacji – uczniowie dobrzy nie różnili się pod względem wyników w czytaniu. Mimo to w grupie uczniów bardzo dobrych 26,3% badanych wykonało test dostatecznie, a w grupie uczniów niedostatecznych 38,5% dobrze czytała ze zrozumieniem.