Celem badania była diagnoza oceny źródeł wsparcia społecznego doznawanego przez młodzież w wieku 14-16 lat. Próba liczyła 210 osób z Małopolski oraz Śląska. Respondentów podzielono na dwie grupy: osoby prawidłowo przystosowane (N = 105) oraz osoby nieprzystosowane (N = 105). Doboru badanych dokonano za pomocą arkusza diagnostycznego TRF Thomasa Achenbacha. Zadaniem respondentów była ocena wsparcia otrzymywanego ze strony trzech środowisk wychowawczych: rodziny, grupy rówieśniczej oraz szkoły. Na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono, że wszyscy ankietowani uznawali matkę za osobę silnie wspierającą. Z kolei ojciec był postrzegany przez badaną młodzież jako mniej wspierający; odnotowano istotne różnice między grupami uczniów w zakresie doświadczanego wsparcia (na niekorzyść grupy osób nieprzystosowanych). Wykazano, że deficyt wsparcia od wychowawcy klasy również może stanowić źródło pogłębiania się zaburzeń przystosowawczych. W wyniku przeprowadzonego badania potwierdzono, że dla adolescentów najbardziej wspierający byli rówieśnicy. Jednocześnie nie odnotowano istotnego związku pomiędzy poziomem przystosowania społecznego a sposobem oceny wsparcia otrzymywanego od kolegów. Zwrócono uwagę, że w grupie osób niedostosowanych społecznie wyraźniej zaznaczało się istnienie innych źródeł wsparcia.