Metaanalizy dokonano w celu opisu zmian zachodzących w polskim szkolnictwie wyższym w okresie transformacji, dokonujących się pod wpływem przeobrażeń demograficznej struktury społeczeństwa. Materiał badawczy stanowiły dane podstawowe dotyczące szkolnictwa wyższego udostępnione przez MEN (za lata 2001-2009) oraz Roczniki Statystyczne GUS (za lata 1995-2008). W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że w latach 1990-2007 szkolnictwo wyższe w Polsce przeszło szybki i dynamiczny rozwój (przejawiający się we wzroście liczby uczelni niepublicznych, a także w przyroście liczby studentów i absolwentów). Do mocnych stron rozkwitu szkolnictwa wyższego zaliczono m.in. wzrost znaczenia wykształcenia wyższego, zmianę struktury społecznej według wykształcenia czy wzrost aspiracji edukacyjnych. Z kolei za słabe strony uznano: zbyt wysoki odsetek studentów kształcących się w trybie niestacjonarnym, niewspółmierny do liczby studentów przyrost kadry naukowej, obniżenie poziomu kształcenia oraz zbytnie rozwijanie kierunków społecznych, humanistycznych i pedagogicznych, przy jednoczesnym niedoborze absolwentów kierunków technicznych. Na podstawie zgromadzonego materiału sformułowano prognozę regresu uczelni w najbliższych latach (w związku z niżem demograficznym).