Badanie przeprowadzono w celu analizy wzajemnego wpływu edukacji i rozwoju społeczno-gospodarczego w krajach Unii Europejskiej. Badaniem objęto 5-letni okres zmian (1999-2003) w 25 państwach. Wśród zmiennych przedstawiających obraz edukacji znalazły się: liczba studentów na tysiąc mieszkańców; odsetek ludności w wieku 20-24 lat, którzy ukończyli edukację na poziomie średnim; przeciętna liczba języków obcych przypadająca na jednego ucznia; średnia długość nauki; wydatki z budżetu państwa na edukację; stopa bezrobocia ze względu na posiadane wykształcenie. Na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono, że najwięcej problemów ze znalezieniem pracy miały osoby legitymujące się wykształceniem podstawowym. Ustalono również, że w analizowanym okresie najwyższy poziom edukacji osiągnęła Szwecja, następnie: Finlandia, Dania, Belgia oraz Francja. Z kolei najniższy poziom kształcenia odnotowano na Malcie, w Grecji, Hiszpanii i Portugalii. Zgodnie z analizą porównawczą wartości miernika syntetycznego z miernikiem rozwoju gospodarczego (jakim jest wartość PKB per capita) wykazano, że wysokiej randze szkolnictwa odpowiadała w analizowanych krajach wysoka ranga wskaźnika PKB.