Badanie miało na celu odpowiedź na pytanie, jaka jest efektywność kształcenia w Instytucie Pedagogiki UMCS, jakie czynniki determinują osiągnięcia i trudności studentów zaocznych w przygotowywaniu prac magisterskich oraz jakie są na ten temat poglądy samych zainteresowanych. W badaniu wykorzystano metodę ankietową oraz analizę dokumentów. Badanie objęło 419 absolwentów Instytutu z lat 1987-1989 w wieku 27-42 lat. Na kwestionariusze ankiety odpowiedziało 227 osób – 161 kobiet i 66 mężczyzn. Autorska ankieta składała się z 14 części i zawierała pytania dotyczące motywów wyboru kierunku studiów, promotora i tematu pracy magisterskiej, czynników determinujących trudności w pisaniu pracy, warunków rodzinnych, obowiązków zawodowych, warunków lokalowych podczas zjazdów i w domu, opinii studentów wobec pisania pracy. Każdy z badanych mógł otrzymać z części czteropytaniowej maksymalnie osiem punktów, a z części sześciopytaniowej 12 punktów. Maksymalna liczba punktów oznaczała, że dany czynnik nie miał negatywnego wpływu na pisanie pracy, średnia – że miał umiarkowany wpływ, a minimalna – że negatywny. Struktura próby rysowała się następująco: 117 osób posiadało wykształcenie średnie pedagogiczne, 46 studium nauczycielskie, 64 wyższe zawodowe; 24 osoby ukończyły pedagogikę specjalną, 89 pedagogikę opiekuńczo-wychowawczą, 65 nauczanie początkowe, 25 pedagogikę kulturalno-oświatową, 24 wychowanie techniczne; 11% badanych mieszkało w dużych miastach, 35,2% w średnich miastach, 24,7% w małych miastach, 8,8% w osadach, 20,3% na wsi; 46,7% pochodziło z rodzin chłopskich, 23,8% z inteligenckich, 22,9% z robotniczych, 6,6% z chłopsko-robotniczych. Wyniki badania ukazały, że spośród czynników introgennych (wewnętrznych) najbardziej przeszkadzała studentom w pisaniu nieumiejętność uczenia się i planowania pracy, a czynnikiem ektrogennym (zewnętrznym) powodującym najwięcej trudności był niewłaściwy stosunek zakładu pracy do studenta. Okazało się, że największe utrudnienia powodują czynniki ektrogenne (choć analiza statystyczna nie wykazała istotnych różnic) – niewłaściwy stosunek zakładu pracy oraz domowników i znajomych do studenta, niewłaściwe warunki lokalowe w domu i w czasie zjazdów, zły stan zdrowia i przeszkody ze strony uczelni. Najliczniejsza była grupa osób, którym oba rodzaje czynników przeszkadzały w równym i średnim stopniu. Co piąty student natrafiał na duże utrudnienia w pisaniu pracy, ale większość z nich odniosła znaczne lub pewne sukcesy. Większości badanym przygotowanie pracy magisterskiej sprawiło więcej trudności niż uczenie się do egzaminów i ich zdawanie (przypuszczalnie dlatego, że przyzwyczaili się do szkolnego trybu pracy, wymagającego raczej uczenia się na pamięć niż myślenia). Najwięcej satysfakcji z pisania pracy sprawiła badanym możliwość zapoznania się z literaturą przedmiotu. Wyniki badania należy przyjąć z ostrożnością ze względu na to, że wnioski wywiedziono z subiektywnych wypowiedzi badanych, a samo narzędzie nie zostało wcześniej sprawdzone i w ocenie autorów wymagało usprawnień.