Przedmiot badawczy stanowiło poczucie tożsamości dzieci leczonych z powodu otyłości prostej. Badaniem objęto 50 dzieci otyłych oraz 50 dzieci szczupłych w wieku od 7 do 13 lat (średnia wieku wyniosła 9 lat). Do zebrania materiału posłużono się Testem Apercepcji dla Dzieci (wersją z postaciami zwierząt – CAT-A). Analizę oparto na 1000 opowiadań, których oceny (pod względem trafności wymiarów doświadczania siebie) dokonało trzech kompetentnych psychologów klinicznych. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że respondenci z pierwszej grupy doświadczali trudności, jeśli chodzi o kontakt z samym sobą. Ustalono, że dzieci otyłe częściej doświadczały siebie w odniesieniu do zewnętrznych obserwowanych właściwości (np. wyglądu), podczas gdy dzieci szczupłe przede wszystkim odwoływały się do swoich przeżyć psychicznych. Wykazano, że badani z pierwszej grupy rzadziej niż respondenci z grupy kontrolnej doświadczali własnej odrębności psychicznej. W grupie dzieci otyłych odnotowano także trudności w doświadczaniu własnej ciągłości czasowej.