Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: Jak studenci kierunków medycznych ustosunkowują się do poszczególnych przekonań zgrupowanych w kategorie deseksualizacji i negacji wartości seksualności, normalizacji seksualności i uznania złożoności jej uwarunkowań oraz biologizacji seksualności? Czy studiowany kierunek ma różnicujące znaczenie dla charakteru ustosunkowania? Czy różnicujące znaczenie w zakresie charakteru ustosunkowania ma realizacja treści przedmiotowych poświęconych problematyce niepełnosprawności intelektualnej? W badaniu posłużono się autorską skalą typu Likerta Istota seksualności osób z niepełnosprawnością intelektualną. Analizę oparto na wynikach 197 osób. Średnia wieku respondentów wynosiła 22,81. Badani studiowali pielęgniarstwo (N = 63), zdrowie publiczne (N = 75), położnictwo (N = 37) oraz fizjoterapię (N = 25). Na podstawie zgromadzonego materiału wykazano, że badani w najmniejszym stopniu skłonni byli postrzegać osoby niepełnosprawne intelektualnie jako istoty aseksualne. Jednocześnie odnotowano, że przekonania ankietowanych cechował niski stopień pewności. Czynnikiem różnicującym respondentów w zakresie ujawnianych przekonań okazał się kierunek studiów. Ustalono, że studenci położnictwa stosunkowo najsilniej akceptowali przekonania opisujące seksualność niepełnosprawnych intelektualnie w sposób pozytywny oraz negatywny. Ponadto nie potwierdzono założenia o znaczeniu zmiennej „edukacji w zakresie problematyki niepełnosprawności intelektualnej” (powyższa zmienna nie różnicowała w sposób istotny przekonań studentów).