Przedmiotem badania były następujące zagadnienia: stan świadomości aksjologicznej młodzieży maturalnej u schyłku XX wieku, a także ich postawy wobec osób niepełnosprawnych i samej niepełnosprawności. Postawiono m.in. następujące pytania badawcze: jaka jest hierarchia wartości badanej młodzieży; czy płeć badanych różnicuje ich aksjologiczne wybory; jak badana młodzież charakteryzuje osoby z niepełnosprawnością. Hipoteza badawcza brzmiała: badana młodzież maturalna 1999, 2000 roku, a więc żyjąca i dorastająca w Polsce w samej końcówce trudnego wieku XX (także z powodu podjętej w 1989 r. transformacji ustrojowej) prezentuje wyczulenie na wartości najwyższe i co jest tego naturalną konsekwencją – prezentuje pozytywne postawy wobec osób z niepełnosprawnością. W badaniu użyto następujących narzędzi badawczych: Skali Wartości Schelerowskich (SWS) oraz ankiety Inwalidzi wśród nas. W badaniu wzięło udział łącznie 1131 maturzystów z ostatniej klasy liceum ogólnokształcącego. Wybór szkół do badania miał charakter losowy. W analizie wzięto pod uwagę 1007 ankiet. Wyniki badania (opracowane za pomocą obliczeń statystycznych) pokazały, że najcenniejszymi wartościami dla badanych uczennic były pokój (ponad 89%) oraz miłość bliźniego (prawie 88%) i Bóg (ponad 87%). Najmniej cenne dla tej grupy badawczej okazały się: elegancja (prawie 50%), gustowność (48,5%) i posiadanie mienia (ponad 48%). Dla uczniów płci męskiej natomiast ważna była radość z życia (ponad 84%). Najmniej istotna była dla tej grupy badawczej elegancja (ponad 56%). Do cech najczęściej przypisywanych osobom niepełnosprawnym przez badaną młodzież można zaliczyć bycie przyjacielskim (prawie 65%) oraz cichym (ponad 62%). Wyniki badania potwierdziły hipotezę badawczą.