Przedmiotem badania była percepcja bezrobocia przez osoby, które przygotowywały się do podjęcia pierwszej pracy zawodowej (przełom 1990/1991) oraz po trzyletnim okresie bezrobocia (1993). Celem badania było uchwycenie zmian w postrzeganiu tego zjawiska przez młodzież. Badanie przeprowadzono wśród osób kończących edukację na różnym szczeblu. Byli to studenci ostatnich lat studiów, uczniowie zawodowych szkół średnich oraz przyszli absolwenci zasadniczych szkół zawodowych. W badaniu wzięło udział 621 osób z województwa katowickiego (321 osób w 1991, 300 osób w 1993). Narzędziem badawczym był kwestionariusz. Według badanych poziom bezrobocia w kolejnym roku wzrośnie znacząco (1991 – 31,8%; 1993 – 52,4%). Ankietowani z 1991 roku sądzili, że bezrobocie jest zjawiskiem potrzebnym (27,4%). 15% badanych w 1993 roku uważało bezrobocie jako zjawisko sztucznie powiększone. Głównymi działaniami, jakie młodzi ludzie chcieli podjąć w przypadku braku pracy w zawodzie, były: zmiana kwalifikacji, zawodu, szukanie innej pracy (1991 – 49,2%, 1993 – 35,3%). Z badania wynika, że w miarę upływu czasu w świadomości młodzieży wzrosła rola indywidualnych predyspozycji jednostki w planowaniu pracy zawodowej.