Na podstawie wyników badania próbowano opisać i zinterpretować zjawisko uczenia się dorosłych w sytuacji przyjaźni. Sformułowano następujące pytania badawcze: czym charakteryzuje się przyjaźń w opiniach badanych osób dorosłych oraz jakie uczenie się realizują w sytuacji przyjaźni? W badaniu wzięło udział 188 osób z Łodzi w wieku od 18 do 80 lat. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano kwestionariusz ankiety. W badanej próbie przeważały kobiety (126); 22% populacji to osoby w wieku od 18 do 25 lat. Respondenci definiowali przyjaźń jako relację międzyludzką, opartą na zaufaniu, wsparciu i więzi emocjonalnej, co uznano za definicje zgodne z tymi podawanymi w literaturze przedmiotu. Zauważono, że na postrzeganie przyjaźni miała wpływ płeć badanych – kobiety nadawały przyjaźni częściej wymiar uczuciowy. Stwierdzono, że badani dorośli byli świadomi edukacyjnego wymiary przyjaźni – w większości dostrzegali możliwość uczenia się w sytuacji przyjaźni, czyli w okolicznościach nieformalnych. Okazało się, że potrzebę uczenia się w przyjaźni częściej deklarowały osoby starsze. Ponad połowa respondentów uważała, że w przeszłości i obecnie uczyła się i uczy się w przyjaźni. Na edukacyjny wymiar aktualnych relacji przyjacielskich częściej zwracały uwagę kobiety niż mężczyźni; wymieniało go także nieco więcej młodych respondentów.