W badaniu wzięło udział 3346 uczniów w wieku 10-16 lat, w tym 1587 chłopców i 1759 dziewcząt z 12 losowo wybranych województw. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano kwestionariusz ankiety. Do analizy włączono dane 2300 osób, które wypowiedziały się na temat barier w podejmowaniu przez nie aktywności fizycznej. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że bariery postrzegane przez młodzież, oprócz braku umiejętności, zwiększały się wraz z wiekiem. 82% respondentów podejmowało aktywność fizyczną na niewystarczającym poziomie. Okazało się przy tym, że dziewczęta istotnie rzadziej niż chłopcy zajmowały się sportem. Wyniki badania pozwoliły odnotować silny związek między postrzeganymi barierami a podejmowaną aktywnością fizyczną. W grupie dziewcząt największą barierę stanowił brak umiejętności, a w grupie chłopców – brak czasu, a na drugim miejscu brak umiejętności. Zauważono ponadto, że silną barierą w podejmowaniu aktywności wśród młodzieży – w równym stopniu w grupie dziewcząt i chłopców – był brak wsparcia społecznego. Istotny związek z niedostatecznym poziomem aktywności fizycznej miały również takie czynniki jak brak energii u dziewcząt i brak silnej woli u chłopców.