Celem badania było uzyskanie odpowiedzi na następujące pytania: jakie sposoby kompensowania choroby sierocej najczęściej stosują wychowankowie domów dziecka w województwie kieleckim; ile dzieci, które trafiają do rodzin zastępczych, wraca do domu dziecka; co decyduje o zastosowaniu określonych sposobów kompensowania choroby sierocej wobec dzieci w domach dziecka. Badaniami objęto 79 dzieci z domów dziecka w Kielcach. Wśród badanych było: 37 dziewczynek i 42 chłopców. 12 dzieci było niedorozwiniętych umysłowo. 20 dzieci miało poniżej roku, 24 – od jednego roku do dwóch lat, 23 – od dwóch do trzech lat, 12 badanych miało więcej niż trzy lata. 35 dzieci trafiło do placówki po interwencji sądu opiekuńczego, a 44 – na wniosek Wojewódzkiego Specjalistycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem. Wyniki badania potwierdziły rokroczne przekazywanie do różnych form opieki od 38 do 120 dzieci (analiza za lata 1979-1988). Wśród nich były takie formy opieki jak: rodziny własne i dalsze, adopcja, rodziny opiekuńcze, domy dziecka, zakłady specjalne.