Cele badania były następujące: poznanie doświadczeń polskiej młodzieży w zakresie różnych form przemocy i wykorzystywania seksualnego; poznanie opinii młodzieży na temat możliwości uzyskania pomocy i wsparcia w przypadkach doświadczania przemocy lub wykorzystywania. W badaniu zastosowano technikę ankiety (CAWI). Narzędziem był kwestionariusz ankiety. Przebadano łącznie 1000 osób w wieku 15-18 lat (49% dziewcząt). Dobór próby miał charakter losowy. Badanie pokazało, że najczęstszą formą wiktymizacji doświadczaną przez respondentów w ciągu ostatniego roku poprzedzającego badanie była przemoc werbalna, także poniżanie (50%). Najrzadziej stosowano przemoc seksualną/gwałt oraz ekshibicjonizm (po 5%). Spośród przestępstw konwencjonalnych najczęściej zgłaszano zniszczenie mienia (27%). Członkowie rodziny okazali się źródłem przemocy fizycznej (64%) i psychicznej (68%). Biorąc pod uwagę przemoc rówieśniczą, w 63% przypadków wskazywano na kolegę/koleżankę ze szkoły. Wnioski z badania dotyczą m.in. pesymistycznego podejścia ponad większości badanych wobec możliwości otrzymania pomocy w przypadkach wiktymizacji.