Postawiono m.in. następujące pytania badawcze: jakie są potrzeby i potencjalne możliwości rozwoju systemu, a jakie bariery, które rozwój ten ograniczają, a czasem nawet niweczą dotychczasowe osiągnięcia; jakie powinny być kierunki optymalizacji systemu; jak lepiej wykorzystać potencjał szkolnictwa muzycznego, zwłaszcza pierwszego stopnia, dla wsparcia innych dziedzin naszej edukacji i kultury. Metodologia raportu opiera się na analizie danych statystycznych dokumentów dotyczących informacji systemowych (np. dokumentacja Centrum Edukacji Artystycznej). Wykorzystano także wyniki badań ankietowych oraz obserwacji punktowych. W badaniu ankietowym wzięło udział 168 szkół podlegających MKiDN oraz 18 szkół podlegających jednostkom samorządu terytorialnego. W badaniu wzięło udział 1083 nauczycieli instrumentu i 272 nauczycieli przedmiotów ogólnomuzycznych (ankieta sondażowa i kwestionariusz psychologiczny). Wyniki badania potwierdziły, że do głównych czynników utrudniających osiąganie lepszych efektów pedagogicznych w pracy nauczyciela muzyki należą: niechęć uczniów do ćwiczenia (65%), brak kontroli rodzicielskiej (56%), brak zdolnych uczniów (47%). Okazało się, że do nauki języka muzycznego stosuje się zazwyczaj metody: absolutną i relatywną. Średni poziom realizacji testowych wykazał, że najwyższy poziom uczniowie osiągali w znajomości gam, w parach interwałów i akordów, fakturze. Doniesienie wieńczą wnioski modelowe dotyczące kształcenia muzycznego pierwszego stopnia.