Celem badania było określenie m.in. ewentualnych różnic w poziomie wypalenia zawodowego pedagogów resocjalizacyjnych i pedagogów placówek ogólnodostępnych, a także wpływu płci i stażu pracy na poziom wypalenia zawodowego pedagogów resocjalizacyjnych. W grupie badawczej znalazło się 223 respondentów, w tym 118 kobiet i 105 mężczyzn. W grupie kontrolnej było 99 pedagogów z placówek ogólnodostępnych. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano kwestionariusz MBI (dotyczący wypalenia zawodowego), Kwestionariusz Zdrowia, a także inne narzędzia do pomiaru zmiennych temperamentalnych. Na podstawie wyników badania stwierdzono brak różnic między pedagogami resocjalizacyjnymi a pracującymi w placówkach ogólnodostępnych pod względem poziomu wypalenia zawodowego. Wykazano ponadto dodatnią korelację między wyczerpaniem emocjonalnym a subiektywnym odczuwaniem natężenia i częstotliwości dolegliwości somatycznych. Nie potwierdzono związku (wykazywanego w wielu innych badaniach) natężenia wyczerpania emocjonalnego ze zdiagnozowanymi chorobami psychosomatycznymi, co mogło wynikać ze specyfiki badanej populacji. Jeśli chodzi o związek płci i wypalenia zawodowego – różnice międzypłciowe nie były istotne statystycznie, choć zauważono tendencję na niekorzyść kobiet, które okazały się bardziej wyczerpane emocjonalnie i miały mniejsze poczucie osiągnięć (te rezultaty pomiaru były zgodne z wynikami niektórych innych badań).