Celem badania była weryfikacja problemu eurosieroctwa w rodzinach uczniów podkarpackich szkół. Narzędziem badawczym była ankieta elektroniczna. W badaniu wzięli udział dyrektorzy podkarpackich szkół podstawowych (75%), gimnazjalnych (80%) i ponadgimnazjalnych (80%). Badanie pokazało, że liczba uczniów (ze wszystkich typów szkół), których przynajmniej jeden rodzic wyjechał za granicę, wyniosła 25 939 osób. Liczba uczniów, w rodzinach których oboje rodzice wyjechali za granicę, wyniosła 1540 osób. Wykazano zależność: im wyższy etap edukacyjny, tym więcej uczniów miało jednego rodzica pracującego za granicą w celach zarobkowych. Zauważono tendencję: większość rodziców wyjeżdżających za granicę zamieszkiwała tereny wiejskie. Najczęściej wymienianą osobą, sprawującą opiekę nad eurosierotą, był ktoś z rodziny dziecka (98%). Badanie pokazało dobrą praktykę diagnozowania przez środowisko szkolne problemu eurosieroctwa w rodzinach uczniów (skala diagnozy na poziomie 90% badanych szkół). Dodatkowe formy pomocy dla tych uczniów to: pomoc w nauce, kontakt z opiekunem, zapewnienie stałej opieki psychologiczno-pedagogicznej, współpraca z ośrodkami pomocy społecznej. Do działań łagodzących skutki wymienionego zjawiska społecznego zaliczono: kontakt telefoniczny z rodzicami dziecka, współpracę z kuratorem sądowym, indywidualną opiekę wychowawcy, zajęcia pozalekcyjne, dożywianie, opiekę w świetlicy, pomoc materialną (zapomogi, stypendia), świelicę socjoterapeutyczną, profilaktyczną, organizację pomocy koleżeńskiej, zapewnienie miejsca w internacie.