Przedmiotem badania był problem kształcenia i przygotowania zawodowego kadr dla kultury fizycznej, a konkretnie mankamentów w dotychczasowym systemie kształcenia. Badanie przeprowadzono w oparciu o ankietę częściowo wystandaryzowaną wśród studentów AWF w Katowicach (N = 135), w tym 110 studentów wychowania fizycznego i 25 studentów rehabilitacji ruchowej czwartego roku studiów dziennych. Po roku przeprowadzono badanie dystansowe przy użyciu tej samej ankiety, uzupełnionej o indywidualne wywiady z badanymi. Ankieta zawierała pytania o motywy obrania studiów w AWF, przebieg tych studiów, organizację kształcenia, przygotowanie do pracy zawodowej oraz orientację zawodową i aspiracje młodzieży studiującej w AWF. Analiza wyników ukazała, że wśród studentów wychowania fizycznego większość stanowią kobiety i osoby pochodzące z miast (tylko 7% ze wsi), prawie 30% badanych pozostawało w związkach małżeńskich. 33% studentów przedłużyło studia ze względu na czynniki finansowe, rodzinne i losowe. Licea sportowe i studia nauczycielskie nie dostarczały wystarczającej liczby studentów na ten kierunek (2% absolwentów liceów sportowych). Z kolei wśród studentów rehabilitacji ruchowej kobiety stanowiły 24%; 16% badanych znajdowało się w związkach małżeńskich. Większość respondentów wywodziła się z miast niebędących stolicami województw (52%) i kończyła terminowo studia (92%). Licea sportowe, licea medyczne i kierunkowe studia pomaturalne nie zapewniały wystarczającej liczby kandydatów na studia (8% absolwentów liceów sportowych). Na pierwszym miejscu wśród motywów podejmowania studiów znalazły się własne zainteresowania i zamiłowania do wybranego kierunku studiów. W przypadku studentów rehabilitacji ruchowej prestiż zawodu znalazł się na niższej pozycji niż w przypadku studentów wychowania fizycznego (szóste miejsce w porównaniu z drugim). Ci pierwsi częściej też wskazywali na możliwość rozwoju zainteresowań w zakresie kultury fizycznej i sportu wyczynowego (drugie miejsce) oraz chęć niesienia pomocy innym (trzecie miejsce). Przebieg studiów okazał się zgodny z oczekiwaniami studentów (70%). 23% studentów wychowania fizycznego powtarzało rok studiów, około 10-12% studentów obu kierunków czynnie uprawiało sport. Indywidualny tok kształcenia wybierany był przez studentów-zawodników, studentów pracujących zgodnie z kierunkiem studiów i w celu opieki nad dziećmi. Około 20% studentów równolegle zatrudniało się do różnych prac niezwiązanych z kierunkiem studiów. Studenci dobrze ocenili swoje przygotowanie do pracy zawodowej oraz zaproponowali wprowadzenie bliższych specjalizacji zawodowych, co podniosłoby ich kwalifikacje zawodowe bez konieczności podejmowania studiów podyplomowych. Około 60% studentów stwierdziło, że obrałoby ponownie ten sam kierunek studiów, a ich aspiracje zawodowe zostały spełnione (68% studentów wychowania fizycznego i 60% studentów rehabilitacji ruchowej).