Przedmiotem badań był stan świadomości uczniów czterech szkół ponadpodstawowych i studentów dwóch szkół wyższych w Zielonej Górze, odnoszący się do narkomanii. Badaniem objęto 711 osób z klas humanistycznych liceów ogólnokształcących i z Zasadniczej Szkoły Zawodowej oraz z Wyższej Szkoły Pedagogicznej i Wyższej Szkoły Inżynierskiej. Wyniki badań dowiodły, że wśród czynników społeczno-demograficznych, warunkujących wiedzę o narkomanii i ocenę tego zjawiska, najważniejszym był typ szkoły – pod względem poziomu wiedzy na temat narkomanii na początku znalazła się WSP, której studenci byli najlepiej zorientowani w tym temacie, na końcu zaś ZSZ. Między nimi oscylowały WSI i licea. Studenci WSP legitymowali się również najbardziej jednolitym zasobem wiadomości w porównaniu z uczniami ZSZ. Pod tym względem podobnie ułożyła się zależność oceny narkomanii od typu szkoły – studenci deklarowali bardziej zunifikowany, niechętny stosunek do narkomanii, uczniowie zaś prezentowali postawę bardziej różnorodną (od dezaprobaty po tolerancję i aprobatę). Większość studentów stanowili „teoretycy”, czyli osoby nieznające problemu narkomanii z autopsji. Młodzież ZSZ zaliczyć można było przede wszystkim do osób zagrożonych narkomanią (sporadyczne stosowanie środków) oraz biorących środki narkotyczne (systematyczne branie środków i jednoczesne utrzymywanie kontaktów z osobami narkotyzującymi się). Obserwacje te skłoniły autorkę do wniosku, że zależność między profilem kształcenia a wiedzą i oceną narkomanii sugeruje konieczność włączenia do nauczania technicznego treści dotyczących zjawisk społecznych.