Przed przystąpieniem do badania sformułowano następującą hipotezę badawczą: osoby uzyskujące wysokie wyniki w nauce wykazują wzór zachowania A, natomiast osoby charakteryzujące się słabszymi osiągnięciami – wzór zachowania B. Wzór zachowania A charakteryzuje się tendencją do rywalizacji, walką o osiągnięcia, agresywnością, opisuje się go także jako syndrom sprzyjający chorobom układu krążenia. Wzór zachowania B przypisywany jest osobom niespieszącym się, potrafiącym się odprężyć, łagodnym, stroniącym od rywalizacji. Badaniem objęto 285 uczniów klas drugich i trzecich liceów ogólnokształcących z Łodzi i okolic. Wykorzystano Kwestionariusz BWZ opracowany przez Wrześniewskiego. Osiągnięcia szkolne uczniów mierzono na podstawie świadectwa ukończenia szkoły z poprzedniego roku szkolnego. Wzór zachowania A – jak pokazało badanie – nie ma żadnego związku z osiągnięciami szkolnymi. Co więcej, analiza wykazała, że dziewczęta osiągające wysokie wyniki w nauce częściej reprezentują wzór zachowania A, chłopcy zaś, którzy uczą się bardzo dobrze, reprezentują wzór zachowania B – płeć różnicuje wzór zachowania A i B u dobrych i bardzo dobrych uczniów. Uczniowie, którzy przeznaczają więcej czasu (ponad dwie godziny) na naukę, osiągają niższe wyniki w kwestionariuszu mierzącym zachowania A. Dziewczęta mają z reguły lepsze wyniki w nauce niż chłopcy i więcej czasu niż oni przeznaczają na przygotowanie do lekcji.