W celu diagnozy komunikowania się dziewczynek i chłopców podczas lekcji matematyki obserwowano 24 lekcje w klasach trzecich i czwartych szkoły podstawowej (szkoły warszawskie). Podczas lekcji obserwatorzy notowali dziesięciominutowe próbki rozmów nauczycieli z dziećmi. Zarejestrowano 33 takie próbki. Lekcje nagrywano na magnetofon. Rejestrowano jedynie wypowiedzi kierowane przez nauczyciela do jednego dziecka. Badanie wykazało, że nauczyciele częściej akceptują siebie i słuchacza, jeśli zwracają się do chłopców. W wypowiedziach kierowanych do chłopców nauczyciele odnoszą się do słuchacza w sposób mniej dogmatyczny, co wpływa na dawanie samodzielności w podejmowaniu decyzji. Dziewczynki są rzadziej traktowane przez nauczycieli po partnersku. Analiza zarejestrowanych rozmów pokazała, że 8,4% błędnych wypowiedzi dziewczynek zostało przerwanych przez nauczyciela bez określenia błędu. W takiej samej sytuacji nauczyciele przerwali 2% wypowiedzi chłopców. 15,2% wypowiedzi dziewczynek – błędnych i poprawnych – zostało przerwanych przez nauczyciela, podczas gdy wypowiedzi chłopców zostały przerwane w 10,5%.