Przedmiotem badania był wybór form aktywności i przestrzeni w twórczości dzieci w zależności od stopnia nasilenia neurotyzmu. Autorka szukała odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób dziecko akcentuje potrzebę spokoju. Problematykę tę rozważano w odniesieniu do rysunku o tematyce: Miejsce, w którym chciałbym przebywać jak najdłużej, jak najczęściej. Badaniem objęto 46 trzynastolatków z jednej ze szkół podstawowych w Krakowie. Posłużono się testem Jaki jesteś? M. Choynowskiego i E. Skrzypek w celu diagnozy neurotyzmu dzieci. Na podstawie wyników badania dzieci podzielono na trzy grupy: neurotycy, przeciętnie zrównoważeni, zrównoważeni. Materiał rysunkowy podzielono na dwie kategorie: aktywność czynna i aktywność bierna. Badanie wykazało, że aktywność czynną wybierały najczęściej dzieci średnio zrównoważone. W grupie dzieci zrównoważonych najwięcej było prac przedstawiających tak zwane światy puste, to znaczy, że trudno było określić formy aktywności. Okazało się, że dzieci neurotyczne i średnio zrównoważone wyrażają potrzebę wyładowania energii w aktywności czynnej. We wszystkich grupach świat przedstawiony na rysunku charakteryzował się brakiem barier, ograniczeń, była to najczęściej przestrzeń otwarta.