Przedmiotem badania, które miało na celu ocenę skuteczności środków probacyjnych stosowanych wobec młodocianych przestępców, było: ustalenie związku między wyjściową charakterystyką przestępców a charakterystyką zastosowanych środków probacyjnych; ustalenie, od czego zależy skuteczność środków probacyjnych; ustalenie efektywności osiąganej za pomocą środków probacyjnych. Wykorzystano następujące narzędzia badawcze: analizę akt, wywiady z młodocianymi przestępcami, ich rodzinami, wywiady środowiskowe, wywiady z kuratorami sądowymi, wykaz informacji o samym sobie, sporządzony przez młodocianych według specjalnego kwestionariusza, badania katamnestyczne, wywiady z kuratorami dla dorosłych. Badaniem objęto 100 młodocianych przestępców, którym Sąd Rejonowy w Poznaniu zawiesił warunkowo wykonanie kary pozbawienia wolności, oraz 64 skazanych młodocianych, przedterminowo zwolnionych z odbycia reszty kary pozbawienia wolności. W grupie badanych było 11 kobiet. Większość młodocianych przestępców skazano za wykroczenia przeciwko mieniu. Analiza materiału wykazała, że w przypadku młodocianych przestępców najczęściej występowała umiarkowana kumulacja czynników kryminogennych (m.in. średni stopień uspołecznienia, pojedyncze niekorzystne czynniki środowiskowe). Odsetek umiarkowanych elementów kryminogennych w przypadku młodocianych zwolnionych warunkowo z wykonania kary nie różnił się prawie od młodocianych przedterminowo zwolnionych z kary pozbawienia wolności. W 67,7% przypadków wystąpiła mała i umiarkowana kumulacja czynników kryminogennych, a zatem można wnioskować na tej podstawie, że większość przestępców przed popełnieniem czynu karalnego przebywała w środowisku wydolnym wychowawczo. Wiele przestępstw popełniono przypadkowo. W 106 strukturach kryminogenezy splotły się ze sobą niekorzystne cechy osobowości przestępców oraz prowokujące okoliczności. Wśród obowiązków nakładanych przez sąd na nieletnich zwolnionych warunkowo z więzienia były: naprawienie szkody, przeproszenie pokrzywdzonego, odpracowanie 20 godzin na cele społeczne, podjęcie nauki albo pracy, także przygotowania do zawodu, abstynencja od alkoholu, przykładny tryb życia. Kuratorzy sądowi udzielali podopiecznym następujących form pomocy: zalecenia, porady, znalezienie pracy, interwencje w zakładach pracy albo szkołach, znalezienie mieszkania, pomoc materialna, ułatwienia i pomoc w załatwianiu spraw urzędowych, izolacja od środowisk zagrożonych itp. Środki zastosowane przez sądy i kuratorów nie miały większego wpływu na trwałą zmianę zachowań; działały tylko w czasie ich wykonywania. Sposób wykonywania dozorów okazał się zatem mało skuteczny. Większą skuteczność odnotowano w grupie warunkowo skazanych, co wskazuje, że warunkowe zwolnienie z odbywania kary pozbawienia wolności powinno być szerzej stosowane. Najlepsze rezultaty dozoru wykonywanego prawidłowo i względnie prawidłowo wystąpiły u osób, których etiologia czynów przestępczych była stosunkowo prosta.