Celem badania było poznanie postaw oficerów i podchorążych wobec alkoholu. Badaniem objęto 200 żołnierzy zawodowych: 100 słuchaczy pierwszego i drugiego roku studiów podyplomowych w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie (grupa A) i 100 podchorążych trzeciego i czwartego roku studiów w Wyższej Szkole Oficerskiej im. gen. J. Bema w Toruniu (grupa B). Do zebrania materiału wykorzystano m.in. Arkusz Personalny będący modyfikacją Arkusza Objawów Uzależnienia ks. prof. C. Cekiery. W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że 92% respondentów oceniało siebie jako pijących alkohol. Najczęściej pierwszym rodzajem alkoholu wypitym przez oficerów było wino – 39% badanych (następnie piwo – 37%, wódka – 18%), przez podchorążych piwo – 53% (wino i wódka po 22%). W okresie przeprowadzania badania oficerowie i podchorążowie najczęściej pili piwo i wódkę (grupa A 46% i 36%; grupa B 73% i 19%). 59% oficerów piło raz w miesiącu lub wcale, 36% do trzech razy; dla podchorążych odsetki wynosiły odpowiednio 31% i 50%, prawie 19% podchorążych piło więcej niż trzy w miesiącu. Prawie 54% oficerów i 71% podchorążych piło raz w tygodniu lub wcale nie piło, 46% oficerów i 25% podchorążych piło do trzech razy; ponad 4% podchorążych piło więcej niż trzy razy w tygodniu. 56% oficerów i 30% podchorążych piło jednorazowo do 350 g wódki, 8% oficerów powyżej 350 g; wódki nie piło w ogóle 4% oficerów i 60% podchorążych. 32% oficerów i 49% podchorążych przynajmniej raz upiło się do utraty przytomności. 18% oficerów i 23% podchorążych piło codziennie przez pewien czas. Dla 27% oficerów przyczyną picia były towarzystwo, okazje, dla 21% uroczystości rodzinne, dla 14% problemy lub sukcesy, dla 13% zmęczenie, stres, dla 10% pragnienie, chęć wypicia dobrego trunku; dla podchorążych odsetki wynosiły odpowiednio: 32%, 23%, 2%, 10%, 10%. Picie większych ilości alkoholu z powodu problemów zawodowych zadeklarowało 48% oficerów, osobistych – 24%, rodzinnych – 16%; dla podchorążych odsetki wynosiły odpowiednio: 21%, 53%, 19% (różnice wynikające z braku u nich pracy zawodowej). Stwierdzono, że traktowanie alkoholu przez niektórych badanych jako sposobu radzenia sobie z problemami budzi niepokój; uzasadnione jest prowadzenie w wojsku działalności psychoprofilaktycznej.