Przedmiotem badania były postawy prozdrowotne uczniów, studentów i nauczycieli ze środowiska wielkomiejskiego (Warszawa, Gdańsk, Łódź). Badaniem objęto 204 osoby, w tym 98 uczniów, 67 studentów i 41 nauczycieli. W badaniu wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem skali PRO-ZET do badania postaw prozdrowotnych, Międzynarodową Skalę 9 Twierdzeń do badania postaw prosportowych oraz dwa kwestionariusze: Ja – moje zdrowie – sport i Ja – moje dziecko – zdrowie – sport. Badanych podzielono ze względu na wiek na dwie grupy: młodszą – 102 osoby w wieku 14-19 lat, starszą – 102 osoby w wieku 20-45 lat. Globalny wskaźnik postawy prozdrowotnej był wyższy wśród młodszych respondentów i mężczyzn niż u starszych respondentów i kobiet. Najwyższe wartości osiągnął wśród uczniów, najniższe zaś wśród studentów. Nauczyciele zbliżali się w swoich postawach do uczniów. Na płaszczyźnie poznawczej, emocjonalnej i behawioralnej postawy prozdrowotnej dominowała grupa młodsza i mężczyźni. W postawie uczniów równoważył się składnik poznawczy z zachowaniami, najmniej rozwinięty okazał się komponent emocjonalny. U nauczycieli rozwinięte były zachowania prozdrowotne, niższy był składnik poznawczy, a najniższy – emocjonalny. U studentów elementy postawy kształtowały się tak samo jak u nauczycieli, lecz na dużo niższym poziomie. We wszystkich składnikach treściowych postawy, oprócz odżywiania i higieny, dominowała grupa młodsza, w szczególności uczniowie; w większości składników – oprócz edukacji zdrowotnej, środowiska, odżywiania, higieny i seksu – dominowały kobiety, a w pozostałych – mężczyźni. W działaniach na rzecz zdrowia przeważali nauczyciele, w działaniach na rzecz środowiska i higieny – studenci. Najwyższą wartość wśród treściowych komponentów postawy uzyskał zdrowy styl życia, bardziej preferowany przez grupę młodszą i kobiety. Na dalszym miejscu znalazła się aktywność ruchowa (równomiernie rozłożona w obu grupach wiekowych, preferowana przez kobiety), następnie odżywianie i edukacja.