Celem badania była charakterystyka jakości pracy 39. Społecznego Liceum STO w Warszawie. Pierwsi absolwenci ukończyli szkołę w czerwcu 1995 roku. Wszyscy kontynuowali naukę – blisko 80% w szkołach wyższych, a pozostali w pomaturalnych. Aż 95% uczniów otrzymywało promocje do następnej klasy w ciągu trzech lat. Ponad 85% absolwentów dzięki nauce w badanej szkole potrafiło skutecznie się komunikować, 65% umiało współdziałać w zespole, około 70% sprawnie posługiwać się komputerem. Blisko 55% umiało rozwiązywać problemy w twórczy sposób, a 40% planować i organizować samodzielne uczenie się. W roku poprzedzającym badanie o jedno miejsce ubiegało się 20 kandydatów. Nauczyciele wymieniali następujące metody prowadzenia zajęć: praca zespołowa uczniów, samodzielne ćwiczenia uczniowskie, dyskusje i debaty uczniowskie, wykłady, referaty, praca uczniów z książką albo tekstem źródłowym. Do najrzadziej stosowanych metod zaliczono: gry symulacyjne, dramę, odgrywanie ról, a także wykłady z użyciem środków audiowizualnych. 72,7% uczniów twierdziło, że lekcje szkolne są dla nich interesujące. Odrabianie pracy domowej zajmowało średnio od godziny do trzech dziennie. Blisko 20% uczniów uczęszczało na korepetycje, ale wszyscy respondenci uważali, że nie mają problemów z odrabianiem zadań domowych. Na korepetycje uczniowie chodzili, by mieć lepsze przygotowanie do egzaminów na studia albo nadrobić zaległości po szkole podstawowej. Większość badanych deklarowała, że są sprawiedliwie oceniani przez nauczycieli. Uczniowie borykający się z trudnościami finansowymi mogli ubiegać się o stypendia socjalne. W opinii dyrekcji szkoły aż 70% uczniów pochodziło ze środowisk uprzywilejowanych społecznie, a 30% z przeciętnych. Zdaniem większości uczniów oceny ze sprawowania były sprawiedliwe. Stały poziom frekwencji wynosił 90%. W placówce nie uczyły się dzieci niepełnosprawne ruchowo, a budynek szkoły nie był przystosowany dla osób upośledzonych. W szkole nie funkcjonowały samorząd uczniowski ani rada rodziców. Uczniowie uważali, że każdy w szkole ma prawo do wypowiadania własnego zdania, a nauczyciele uczą demokratycznych zachowań i wprowadzają je w codzienną praktykę. Większość uczniów twierdziła, że ich prawa są w szkole przestrzegane. Większość rodziców była zadowolona z działalności szkoły (średnia ocena: 4,5 w skali od 1 do 5). Szkoła była finansowana w większości dzięki wpłatom rodziców, wpływy z budżetu państwa stanowiły jedynie 12% wszystkich wpływów. 60% wszystkich wydatków stanowiły wynagrodzenia. Placówka nie była zadłużona. Szkoła borykała się z takimi problemami jak: złe warunki lokalowe, słabe wyposażenie dydaktyczne, niewystarczająca promocja szkoły w środowisku lokalnym, podołanie konkurencji i wyzwaniom przyszłości, brak oparcia we władzach gminnych i sponsorach. Do silnych stron liceum zaliczono: atmosferę, zgrany zespół nauczycieli, dużą akceptację pracy i wyników przez szkolną społeczność, indywidualizację nauczania i bardzo dobre relacje interpersonalne, dobry poziom kształcenia oraz zgrane zespoły klasowe.