Badanie przeprowadzono w celu określenia wymiarów biedy i wykluczenia społecznego nastoletnich rodziców zamieszkujących miejskie obszary zdegradowane społecznie i ekonomicznie („enklawy biedy”) oraz zanalizowania deklarowanych i rzeczywistych działań służb społecznych służących integracji społecznej nastoletnich rodziców. Materiał badawczy stanowiło 120 wywiadów swobodnych pogłębionych (w tym: 100 wywiadów z nastoletnimi rodzicami – 73 wywiady z kobietami, które urodziły swoje pierwsze dziecko przed ukończeniem 20. roku życia, oraz 27 wywiadów z mężczyznami, których pierwsze dziecko urodziło się, zanim ukończyli 20 lat). Doboru próby dokonano na podstawie miejsca zamieszkania (obszary zdegradowane społecznie i ekonomicznie określone na podstawie wcześniejszych badań jako „enklawy biedy”) oraz statusu ekonomicznego (osoby zakwalifikowane do badania należały do kategorii społecznej „ustawowo biednych”). Wywiady przeprowadzono również z 20 ekspertami, tzn. osobami, które z racji wykonywanego zawodu lub miejsca pracy nawiązywały bezpośredni kontakt z nastoletnimi rodzicami. Na podstawie zgromadzonego materiału wyróżniono trzy główne grupy nastoletnich matek z łódzkich enklaw biedy: 1) wychowanki domów dziecka, młodzieżowych ośrodków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków resocjalizacyjnych; 2) kobiety pochodzące z rodzin dysfunkcyjnych, niebędące w momencie porodu podopiecznymi instytucji dla dzieci i młodzieży; 3) kobiety pochodzące z biednych rodzin niedysfunkcyjnych. Ustalono, że kobiety będące wychowankami placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz resocjalizacyjnych znajdowały się w najlepszej sytuacji pod względem formalnego wsparcia oferowanego przez instytucje pomocy społecznej. Jednocześnie okazało się, że respondentki pochodzące z biednych rodzin niedysfunkcyjnych mogły liczyć na najbardziej kompleksową pomoc nieformalną, którą oferowali członkowie rodziny pochodzenia. Wśród badanych mężczyzn wyróżniono dwie grupy badanych: osoby pozostające na marginesie polityki społecznej oraz osoby realizujące wzór „normalnego” życia rodzinnego i zawodowego.