Badanie przeprowadzono w ramach badań ewaluacyjnych, realizowanych wśród studentów i absolwentów KPSW w celu stworzenia strategii w zakresie jakości i standardów kształcenia. Realizacja tego zadania będzie bazować na wypracowaniu procedur, w ramach których uczelnie mogą rozwijać się i monitorować skuteczność swoich systemów zapewnienia jakości. Celem badania była analiza statutów wybranych uczelni publicznych w Polsce pod kątem funkcjonowania wewnętrznych standardów zapewnienia jakości kształcenia. Badaniem objęto 11 uczelni publicznych (między innymi Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Jagielloński, Politechnikę Warszawską, Politechnikę Wrocławską, Akademię Górniczo-Hutniczą, Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego, Akademię Wychowania Fizycznego w Poznaniu) oraz pięć uczelni niepublicznych (między innymi Dolnośląską Wyższą Szkołę Służb Publicznych Asesor we Wrocławiu, Wyższą Szkołę Zarządzania i Administracji w Opolu, Wyższą Szkołę Zarządzania Nieruchomościami w Warszawie). W wyborze uczelni kierowano się ich renomą, miejscem głównej siedziby, liczbą studentów i profilami kształcenia, aby uzyskać jak największą różnorodność próby. W większości statutów uczelni publicznych i niepublicznych nie wprowadzono procedur polityki zapewnienia jakości kształcenia. Tylko w trzech przypadkach pojawił się zapis o funkcjonowaniu wewnętrznego systemu zapewniania jakości – były to Uniwersytet Warszawski, Politechnika Warszawska i Politechnika Wrocławska. W pozostałych przypadkach odnotowano zapisy stanowiące elementy systemu zapewniania jakości w postaci nadzoru nad dydaktyczną działalnością uczelni zapisanego w kompetencji rektora i nadzoru nad działalnością dydaktyczną wydziału zapisanego w kompetencji dziekana. Okresowe oceny planów studiów wydawały również senaty lub rady wydziału. Opisany stan rzeczy można było tłumaczyć momentem uchwalenia większości statutów (lata 2006-2007) i szybko zmieniającą się sytuacją prawną uczelni wyższych.