Celem badania było dokonanie jakościowej analizy prac interpretujących wiersz Jana Twardowskiego Sprawiedliwość pod kątem przedstawionego w nich obrazu świata wartości i osobistych doświadczeń uczniów. Materiał badawczy zebrano w ramach projektu realizowanego przez IBE Szkoła samodzielnego myślenia. Z ogólnej liczby 10 000 prac uczniowskich do analizy wylosowano 3000. Znalazły się wśród nich prace uczniów szkoły podstawowej, gimnazjalnej i średniej. Nie uwzględniono uczniów techników i szkół zawodowych. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że najmłodsi badani często nie potrafili uwolnić się w swojej interpretacji od potocznego rozumienia pojęcia sprawiedliwości, przyznawali się również do braku zrozumienia wiersza (szczególnie drugiej jego części), powoływali się głównie na przykłady pochodzące z życia codziennego – znane przedmioty i relacje z rówieśnikami z klasy. Argumenty za różnorodnością jako wartością dotyczyły głównie sposobów spędzania wolnego czasu. Gimnazjaliści zazwyczaj negatywnie opisywali świat, w którym panowałaby „nieskończona sprawiedliwość”, również opowiadali się za różnorodnością. Znacznie rzadziej utożsamiali sprawiedliwość z równością, tworzyli dłuższe wywody argumentacyjne, rzadziej powoływali się na życie codzienne, więcej zaś uwagi poświęcali relacjom międzyludzkim, w tym szczególnie miłości. W pracach licealistów również krytykowano ideę absolutnej równości, sprawiedliwość rozumiano jako nierówność. Teksty pierwszoklasistów były dłuższe i częściej odwoływały się do drugiej strofy wiersza. Częściej powoływali się na samotność jako niedostatek świata, poruszyli też problem kontaktu z ludźmi różnymi od nich jako elementu wzbogacającego osobowość. Trzecioklasiści częściej niż pierwszoklasiści ograniczali się do relacjonowania treści utworu i w swej interpretacji nie dawali komentarzy, z których można by wnioskować o ich poglądach. Częściej powoływali się również na indywidualizm jako wartość.