Celem badania było porównanie poglądów osób związanych ze szkołami niepaństwowymi z poglądami nauczycieli i rodziców ze szkół społecznych. Badanie pozwoliło odpowiedzieć na następujące pytania: jak oceniają szkoły społeczne i państwowe ludzie z nimi związani, a więc czy są zadowoleni, czy je cenią, czy nie; jak uzasadniają swoje poglądy, co w szkołach im się podoba, a co nie; jakie opinie na temat szkół państwowych mają rodzice i nauczyciele szkół społecznych, a także co myślą o szkołach społecznych ci, którzy związani są ze szkołami państwowymi. Badaniem objęto nauczycieli i rodziców szkół niepaństwowych i państwowych w Warszawie i małych miejscowościach na terenie całego kraju. Wykorzystano technikę ankiety wypełnianej samodzielnie przez badanego. Stosowano cztery różne wersje kwestionariusza ankiety w zależności od badanej zbiorowości (rodzice lub nauczyciele) i rodzaju szkoły (państwowa lub niepaństwowa). W sumie badanie przeprowadzono w 44 szkołach: 10 państwowych i 10 niepaństwowych w Warszawie oraz ośmiu państwowych i 16 niepaństwowych w małych miejscowościach. W każdej szkole badaniu podlegali rodzice uczniów wylosowanej klasy pierwszej i drugiej oraz nauczyciele uczący w klasach I-IV. Przebadano ogółem 992 rodziców (w tym 253 rodziców uczniów ze szkół niepaństwowych) i 150 nauczycieli z miast (54 z niepaństwowych) oraz 23 nauczycieli ze szkół niepaństwowych w małych miejscowościach. Większość rodziców (40%) i nauczycieli szkół publicznych (50%) uznała powstanie szkół niepublicznych za zjawisko pozytywne. Zwolennicy wśród rodziców podkreślali możliwość wyboru szkoły (18%), dobre warunki do nauki (20%), 3%-4% wyrażało poglądy o modernizacyjnym wpływie szkół społecznych na państwowe; nauczyciele podkreślali czynniki sprawiające, że kształcenie w szkołach społecznych jest wygodniejsze i mniej stresujące. Przeciwnicy wśród rodziców (ponad 20%) głównie podkreślali brak równości w warunkach startu dla dzieci osób, których nie stać na szkołę płatną. Rodzice i nauczyciele przypisywali ludziom posyłającym dzieci do szkoły niepublicznej głównie motywy związane z finansami. Sami rodzice posyłający dzieci do szkół niepublicznych twierdzili, że zależy im na lepszych warunkach nauki dla dziecka (93%), wyższego jej poziomu (83%), nowoczesnych metod nauczania (50%); motywy finansowe były prawie nieobecne. Nauczyciele szkół niepublicznych zgadzali się z tymi motywami, jednak 30% stwierdziło, że dzieci te nie poradziłyby sobie w innej szkole. W innym pytaniu ponad 50% nauczycieli szkół niepublicznych potwierdziło, że na wybór szkoły przez rodziców wpływa specyficzna sytuacja dziecka. Rodzice dzieci ze szkół niepublicznych prawie dwukrotnie częściej niż rodzice uczniów szkół państwowych oceniali je jako dobre (odpowiednio 83% i 43%). W większości potwierdzali, że dziecko lubi swoją szkołę, również znacznie częściej niż rodzice uczniów szkół publicznych (odpowiedzi, że dziecko bardzo chętnie chodzi do szkoły – odpowiednio 75% i 35%). Nauczyciele szkół społecznych również o wiele częściej niż nauczyciele szkół państwowych przyznawali, że ich szkoły są dobre (odpowiednio 78% i 54%). Stan budynków i wyposażenia szkół wszystkie grupy oceniały podobnie, niezbyt wysoko. Nauczyciele i rodzice ze szkół społecznych lepiej niż pozostali oceniali panujące w nich warunki nauczania, poziom kwalifikacji nauczycieli i metod nauczania, opiekę i bezpieczeństwo dzieci w szkołach, stosunki między nauczycielami a uczniami, rodzicami a nauczycielami, dyrekcją a nauczycielami. Rodzice dzieci z obu typów szkół byli dość zadowoleni; rodzice uczniów szkół państwowych najczęściej skarżyli się na warunki nauki, byli dość zadowoleni z nauczycieli i ich metod pracy. Nauczyciele szkół państwowych byli w ocenie szkoły bardziej krytyczni niż rodzice. 29% rodziców dzieci ze szkół publicznych uznało, że lepsza jest szkoła niepubliczna (24% opowiedziało się za wyższością szkoły państwowej). 51% badanych stwierdziło, że nie posłałoby dziecka do takiej szkoły, nawet jeśli dysponowaliby odpowiednimi środkami finansowymi. Wśród nauczycieli 50% uważało, że oba typy szkół są w pełni porównywalne, 16% stwierdziło, że lepsze są szkoły państwowe; 56% nie posłałoby dziecka do szkoły publicznej. Natomiast ponad 60% nauczycieli ze szkół niepublicznych i ponad 70% rodziców uczniów z tych szkół twierdziło, że ich szkoły są lepsze niż państwowe. 30% nauczycieli nie chciałoby podjąć pracy w szkole publicznej. Rodzice jako zalety szkół państwowych wymieniali dobre warunki lokalowe i infrastrukturę (40%) oraz wyposażenie (23%). 36% stwierdziło, że nie mają one zalet, podobnie uważało około 20% nauczycieli ze szkół niepublicznych. Obie grupy rodziców uczniów ze szkół państwowych i niepaństwowych różniły się wyraźnie ze względu na miejsce w strukturze społecznej. Najostrzej szkoły publiczne krytykowali rodzice uczniów szkół społecznych – ludzie na ogół zamożni, o wysokim poziomie wykształcenia. Wśród rodziców uczniów szkoły państwowej wiele zastrzeżeń pod jej adresem miała grupa ludzi o podobnej charakterystyce społecznej.