W ramach projektu zrealizowano cztery wywiady wśród słuchaczy studiów podyplomowych przy Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego – Organizacji i Zarządzania Oświatą. W każdej z czterech badanych grup znaleźli się nauczyciele kontraktowi, mianowani i dyplomowani. Scenariusz wywiadu dotyczył trzech grup zagadnień: nabywania kompetencji w miejscu pracy (zwłaszcza w pierwszym roku), oceny wymagań na poszczególne stopnie oraz oceny i modyfikacji systemu awansu. Wyniki wywiadów przeanalizowano za pomocą programu ATLAS TI. Nauczyciele zwracali uwagę na brak korelacji pomiędzy wymaganiami awansu a codziennymi zadaniami szkoły. Nauczyciele są wobec tego zmuszeni do izolowania swojej aktywności realizującej wymagania awansu zawodowego z zaplanowanego toku pracy szkolnej. Przez to z kolei zaniedbują swoje obowiązki, jako że koncentrują się na dodatkowych zadaniach. Respondenci ponadto skarżyli się na brak zainteresowania uczniów dodatkowymi zajęciami, które nauczyciele muszą prowadzić, jeśli chcą zdobyć awans zawodowy. Pedagogom nie podoba się wymaganie „efekciarstwa”, a jednocześnie zaniedbywanie potencjału dydaktycznego i wychowawczego podczas zajęć. Nauczyciele uważali, że ich aktywność samokształceniowa maleje po zdobyciu awansu zawodowego. W zakresie możliwych zmian badani postulowali przyjmowanie do szkoły nauczycieli lepiej przygotowanych na studiach pod względem administracyjnego funkcjonowania szkoły, wymagań pierwszego stażu i praktyki nauczycielskiej. Proponowano ponadto bardziej kolektywny charakter zadań w ramach awansu i większe wykorzystanie inicjatyw powiązanych z osobistymi zainteresowaniami nauczycieli. Osoby jednoznacznie surowo oceniające system awansu postulowały jego likwidację. Niektórzy respondenci jednak okazali się zwolennikami przedłużenia albo skrócenia awansu zawodowego. W ramach wydłużenia proponowano zwiększenie liczby stopni, wydłużenie stażu na pierwszy stopień albo awans finansowy (widełki dla różnych stopni).