Badaniem objęto 373 uczniów ze szkół gimnazjalnych: jednej zlokalizowanej w średnim mieście i dwóch z mniejszych miast w Wielkopolsce. Do analizy zakwalifikowano dane 350 respondentów, w tym 170 dziewcząt i 180 chłopców. Do pomiaru zastosowano Skalę Wymiarów Rozwoju Tożsamości, Skalę Niedostosowania Społecznego oraz Kwestionariusz Uczuć Osobistych. Wyodrębniono statusy tożsamości gimnazjalistów: tożsamość rozproszoną, ruminacyjne moratorium oraz tożsamość osiągniętą, co częściowo pokrywa się z wynikami innych polskich badań (Brzezińska i Piotrowski, 2010). 40% uczniów prezentowało status tożsamości osiągniętej. Nie potwierdzono hipotezy, która zakładała różnice ekonomiczno-demograficzne wśród respondentów reprezentujących różne statusy tożsamości. Częściowo potwierdzono założenie, zgodnie z którym miały wystąpić różnice w poziomie niedostosowania społecznego wśród osób o różnych statusach tożsamości. Okazało się bowiem, że w grupie ryzyka mogły znaleźć się osoby z tożsamością rozproszoną (32% próby), które uzyskały wyższe wyniki w skali niedostosowania społecznego w zakresie niedostosowania rodzinnego i koleżeńskiego. Nie odnotowano różnic w obrębie doświadczanego wstydu, co może oznaczać, że zdolność i skłonność do adaptacyjnego regulowania wstydu wiązałyby się z poziomem dostosowania społecznego. Ponadto na podstawie wyników badania nie stwierdzono różnic pod względem niedostosowania w środowisku szkolnym.