Celem badania była diagnoza postawy wobec szkoły młodych ludzi (respondentów pytano m.in. o ocenę stosunków interpersonalnych na terenie szkoły czy ocenę sposobu nauczania). Badanie przeprowadzono na 1275-osobowej ogólnopolskiej reprezentatywnej próbie uczniów ostatnich klas szkół ponadpodstawowych. Na podstawie zgromadzonego materiału wykazano, że młodzież lepiej oceniała swoje relacje w grupie rówieśniczej niż z nauczycielami. Połowa badanych określiła jednak swoje stosunki z nauczycielami jako pozytywne, a 1/5 – jako ambiwalentne. Odsetek ocen pozytywnych uległ niewielkiemu wzrostowi w porównaniu z poprzednimi edycjami badania. Zmian takich nie zanotowano z kolei w przypadku stosunku młodzieży do zmian w sposobie nauczania, których mogli doświadczyć w trakcie nauki szkolnej. Podobnie jak w 1994 roku niemal połowa badanych nie dostrzegła żadnych zmian, ponad 20% dostrzegło zmiany na lepsze, a 14% – na gorsze. Najbardziej krytyczni w tym względzie okazali się uczniowie liceów ogólnokształcących i zawodowych, najmniej zaś – uczniowie zasadniczych szkół zawodowych. Uzyskane odpowiedzi podważyły obiegową opinię o nasileniu się przemocy w szkole – większość uczniów oceniła występowanie tego zjawiska jako sporadyczne lub nie dostrzegała go w ogóle. Opinię tę różnicował jednak w znacznym stopniu rodzaj szkoły, do której uczęszczali badani. Najrzadziej dostrzegano problem nasilenia się przemocy w liceach ogólnokształcących, najczęściej zaś w zasadniczych szkołach zawodowych. Najczęściej rejestrowanymi formami przemocy były bójki oraz kradzieże.