Raport cząstkowy z badania reprezentacyjnego, przeprowadzonego w ramach drugiego cyklu badań nad szkolnictwem po reformie strukturalnej. Badaniem objęto sześć grup respondentów: dyrektorów i nauczycieli szkół podstawowych oraz gimnazjów, uczniów klasy drugiej gimnazjów oraz ich rodziców. W drugim roku po reformie utrzymało się niezadowolenie nauczycieli z doradców – ich pracę oceniano jako słabą stronę reformy. Spadł odsetek nauczycieli zadowolonych ze stosunków z dyrektorami (o pięć punktów); dostrzegane zmiany na korzyść wyniosły od dwóch do 13 punktów. Nauczyciele szkół miejskich częściej niż nauczyciele ze szkół wiejskich wskazywali na korzystne zmiany w wyposażeniu socjalnym i dydaktycznym oraz pracy doradców metodycznych. Z kolei nauczyciele wiejscy częściej dostrzegali korzystne zmiany w zakresie kontaktów z rodzicami. Postawa rodziców wobec gimnazjów nie zmieniła się w stosunku do wyników badania sprzed roku. 28% badanych z tej grupy wolałoby, żeby ich dzieci uczyły się w dawnej szkole podstawowej, w tym 23% rodziców ze wsi (N = 335) oraz 29% z miasta (N = 720). 23% rodziców wskazało, że ich dzieci, kiedy uczęszczały do pierwszej klasy gimnazjum, dostrzegały wysoki poziom nauczania, użyteczne przedmioty, ciekawe lekcje i dobre przygotowanie do dalszej nauki. Żaden z rodziców nie wskazał na gimnazjum jako na wykształcenie wystarczające dla ich dzieci. 60% chciało, by ich dzieci ukończyły studia wyższe, a 12% – by miały maturę i dyplom technika.