Badanie przeprowadzono w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet IX: Rozwój wykształcenia i kompetencji w regionach i Działania 9.2.: Podniesienie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego. Podstawowe cele badania dotyczyły określenia adekwatności oferty edukacyjnej potrzeb i wymagań rynku pracy, jakości kształcenia zawodowego oraz poziomu przygotowania absolwentów skierniewickich ponadgimnazjalnych szkół zawodowych do poruszania się po rynku pracy. Badaniem objęto wszystkie ponadgimnazjalne szkoły zawodowe w Skierniewicach, które wchodziły w skład czterech zespołów szkół: Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, Zespołu Szkół Zawodowych nr 2 im. Chor. Józefa Paczkowskiego, Zespołu Szkół Zawodowych nr 3 im. Wincentego Rzymowskiego, Zespołu Szkół nr 4. Zastosowano metodę ankiety e-mailowej, skierowanej do dyrektorów szkół, indywidualnego wywiadu pogłębionego, którym objęto 21 przedstawicieli kadry pedagogicznej, oraz analizy danych zastanych (dane Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łodzi, dane Urzędu Miasta Skierniewice, dokumenty strategiczne o charakterze powiatowym i regionalnym). Skierniewickie szkoły w ograniczonym zakresie podejmowały skuteczne próby uczestnictwa w projektach europejskich. Trudności wynikały głównie z braku osób posiadających umiejętności związane z przygotowywaniem aplikacji konkursowych lub niechęci do podejmowania się tego zadania w związku z jego czasochłonnością, zbiurokratyzowaniem procesu i brakiem perspektyw na uzyskanie za tę pracę wynagrodzenia. Do uczestnictwa w projektach umożliwiających bezpośredni kontakt z innymi systemami kształcenia badani ustosunkowywali się najczęściej pozytywnie, przy czym zwracano uwagę na dezorganizujący wpływ wyjazdów młodzieży i nauczycieli na życie szkoły. Najczęstszym kierunkiem takich wyjazdów były Niemcy. W zakresie przygotowania uczniów do wejścia na rynek pracy stwierdzono, że blisko połowa badanych uczniów (w skali wszystkich szkół analizowanych łącznie) nie czuje się przygotowana do napisania CV czy listu motywacyjnego. Najwyżej swoje umiejętności oceniali absolwenci ZSZ, najgorzej zaś absolwenci techników, co można było tłumaczyć większym realizmem oraz nastawieniem na podjęcie studiów wśród tych drugich. Generalnie młodzieży brakowało umiejętności pozyskiwania informacji na temat ofert pracy, nie byli też nastawieni na podejmowanie własnej działalności gospodarczej. Nikła współpraca służb rynku pracy i szkół ograniczała możliwość uzyskiwania przez uczniów informacji o programach wsparcia dla absolwentów, którzy zresztą nie zamierzali najczęściej korzystać z usług instytucji rynku pracy. Szkoły rzadko angażowały się we współpracę z przedstawicielami rzeczywistego życia gospodarczego, argumentując, że nie jest to potrzebne, bo uczniowie nie są tym zainteresowani. Dwie szkoły zatrudniały doradcę zawodowego, w pozostałych funkcję tę pełnił pedagog szkolny, co sytuowało skierniewickie szkoły na dobrej pozycji na tle średniej krajowej. Skierniewiccy doradcy zawodowi podejmowali próby otwierania przed młodzieżą perspektyw bardziej aktywnego uczestnictwa w rynku pracy.