Badanie przeprowadzono w celu analizy dobrych praktyk w pracy dydaktycznej wybranej grupy nauczycieli historii, opracowania definicji dobrych praktyk w nauczaniu historii, upowszechnienia przykładów tychże praktyk oraz wyznaczenia kierunków do dalszych badań tego zagadnienia. Do zebrania materiału wykorzystano metodę indywidualnych wywiadów pogłębionych. Badanie zrealizowano w dwóch turach. W pierwszej uczestniczyło 18 nauczycieli pracujących w gimnazjach, a w drugiej – 9. Łącznie przeprowadzono 27 rozmów (wszyscy respondenci byli uczestnikami konkursu IBE Lekcja dobrej historii). W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że do najważniejszych czynności w trakcie przygotowywania się do zajęć respondenci zaliczyli: określenie głównych i szczegółowych celów lekcji z uwzględnieniem zapisów podstawy programowej z historii; sporządzenie konspektu lekcji; odpowiedni dobór metod; przegląd dostępnych źródeł wiedzy i materiałów; opracowanie dodatkowych pomocy dydaktycznych; przygotowanie niezbędnego zaplecza organizacyjno-technicznego. Ustalono, że wyznacznikami udanej lekcji dla większości badanych były wysoki poziom zainteresowania uczniów i ich zaangażowanie w zajęcia. Zdaniem respondentów kluczowymi cechami dobrej praktyki w uczeniu historii były: efektywność, atrakcyjność, kreatywność, uniwersalność, zgodność z wymaganiami podstawy programowej z historii oraz odpowiednie nastawienie nauczyciela, dzięki któremu możliwe jest zrozumienie potrzeb uczniów.