Celem badania była ocena praktyki nauczania matematycznego w gimnazjum. Do badania wylosowano 20 szkół gimnazjalnych z czterech województw, a w każdej placówce – jeden oddział klasy drugiej i nauczyciela prowadzącego w danej klasie lekcje matematyki. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano takie metody i narzędzia jak obserwacje czterech kolejnych lekcji matematyki, ankietę dla uczniów, wywiad grupowy z uczniami, test matematyczny dla uczniów oraz wywiady indywidualne z nauczycielami i rodzicami uczniów. Gimnazjalistów zapytano, jak często pracują w grupach podczas lekcji matematyki. Blisko połowa ankietowanych przyznała, że nigdy nie pracują w ten sposób, 47,9% wskazało odpowiedź: czasami, a tylko 4,4%: często. Ponad 50% uczniów deklarowało, że nauczyciel często przedstawia im wzorcowe rozwiązania zadań i ćwiczy z nimi te rozwiązania. Na podstawie wyników badania stwierdzono dobre przygotowanie nauczycieli z zakresu wiedzy matematycznej, mimo to podkreślono jednowymiarowość stosowanych metod nauczania tego przedmiotu. Zauważono ponadto, że nauczyciele preferują długotrwałe doskonalenie przez uczniów umiejętności narzędziowych, choć to – jak podkreślają badacze – nie zapewni, że gimnazjaliści będą w przyszłości te narzędzia swobodnie wykorzystywać podczas rozwiązywania problemów nietypowych. Podczas lekcji dominował podający model nauczania, a pedagodzy nie byli przekonani co do innowacji stosowanych przez nich w prowadzeniu lekcji matematyki. Wyniki badania ujawniły poza tym jednokierunkowy model komunikacji podczas lekcji – od nauczyciela do ucznia. Rodzice uczniów objętych badaniem deklarowali, że matematyka jest ważnym przedmiotem w szkole – daje praktyczne umiejętności życiowe i zapewnia lepszą przyszłość dla ich dzieci.